Η σημασία που έχει για την Super League η παρουσία του Ηρακλή, διαπιστώθηκε φέτος. Μέσα στους αγωνιστικούς χώρους. Το τι γινόταν έξω από αυτούς, το πώς λειτουργούσε η εταιρία σε ζητήματα εξωαγωνιστικά και τα οποία τελικά του κοστίζουν την κατηγορία, είναι κάτι διαφορετικό.
Του Θοδωρή Τσούτσου
Ας προσπαθήσουμε να φανταστούμε μια κατηγορία 14 ομάδων, όπως θα γίνει από τη σεζόν 2018-2019, στην οποία θα είναι οι τέσσερις (ΑΕΚ, Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, ΠΑΟΚ), θα είναι οι άλλοι δύο της Θεσσαλονίκης (Αρης, Ηρακλής), θα είναι η μοναδική επαρχιακή ομάδα που έχει πάρει πρωτάθλημα (ΑΕΛ), οι παραδοσιακές δυνάμεις (ΟΦΗ, Πανιώνιος), οι νέες δυνάμεις της σύγχρονης ιστορίας του ελληνικού ποδοσφαίρου (Αστέρας, Ατρόμητος, Ξάνθη).
Φτάσαμε στις 12, θα μπορούσαμε να τις κάνουμε μάνι - μάνι και 14, η επιλογή θα ήταν εύκολη: ΠΑΣ Γιάννινα, Παναιτωλικός. Αλλά σκοπός δεν είναι να "δείξουμε" εμείς ποιοι πρέπει να παίζουν στην Super League. Αλλά για φανταστείτε ένα τέτοιο πρωτάθλημα. Μοιάζει, θα πίστευε κανείς, προκλητικό για όλους. Και για τον Ηρακλή, βεβαίως. Αρκεί να αντιληφθεί ότι για να συμβεί αυτό, θα πρέπει να φροντίσει ο ίδιος και μόνο, κανείς άλλος δεν μπορεί να το κάνει.
Οσο για την ομάδα της Θεσσαλονίκης (και οποιαδήποτε άλλη από αυτές που λείπουν τον τελευταίο καιρό) το ζήτημα είναι ποιος... παίρνει τη θέση μου και όχι γιατί ο ίδιος δεν μπορεί να την υποστηρίξει με νομιμότητα, είναι στην ουσία ένα ανελέητο και ανούσιο κυνηγητό "φαντασμάτων" και όχι η πραγματικότητα, δεν πρόκειται να βγάλει άκρη.
Μοιάζει ο οργανισμός Ηρακλής και τώρα, όπως και πριν μερικά χρόνια που του ξανασυνέβη να υποβιβαστεί για εξωαγωνιστικούς λόγους, να κάνει περίπου το ίδιο. Ποιοι ψήφισαν στην Super League, γιατί το έκανε αυτό ο συμπολίτης ο ΠΑΟΚ, γιατί ο Παναθηναϊκός ή ο Ολυμπιακός επέλεξαν αυτό, γιατί έτσι; Με βασικό επιχείρημα όχι τη δική του καθαρή θέση, αλλά ότι στη θέση του θα μείνει ο Λεβαδειακός του Κομπότη. Περιποιεί αυτό τιμή για το ελληνικό ποδόσφαιρο; Οχι βέβαια. Αλλά ούτε είναι τιμητικό για ολόκληρο Ηρακλή, με τέτοια ιστορία, να υποβιβάζεται με αυτόν τον τρόπο κάθε τρεις και λίγο. Και όταν προσπαθεί να κόψει ένα κεφάλι, να φυτρώνουν άλλα δύο σαν Λερναία Υδρα. Και θα συμβαίνει αυτό, όσο δεν προσπαθεί να δει την αλήθεια (του) κατάματα.
Στο κάτω - κάτω δεν χρειάζεται να φτάσει μακριά για να δει πώς (πρέπει να) συμπεριφέρονται στον ίδιο τον Ηρακλή οι "δίκοι του άνθρωποι". Ας ρίξει μια ματιά στον προπονητή και στους ποδοσφαιριστές που τον τίμησαν φέτος μέσα στους αγωνιστικούς χώρους. Που αρνήθηκαν δύο φορές να χάσουν από την ΑΕΚ, που σταμάτησαν τον φορμαρισμένο ΠΑΟΚ, που δεν έχασαν από τον Παναθηναϊκό και που έχασαν στο τέλος από τον Ολυμπιακό. Ο Ηρακλής με αυτόν τον τρόπο ξέρει να αντιστέκεται στους "μεγάλους" του ελληνικού ποδοσφαίρου. Οχι για τις όποιες ψήφους τους, με βάση τους κανονισμούς...
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
